Σκοπός του Ιστότοπου

Η πρωτοβουλία μας αυτή αποβλέπει στην συλλογή, διατήρηση και ευρύτερη διάδοση της παραδοσιακής μουσικής της περιοχής του Ξηροβουνίου (Ανώγειον, Αμμότοπο, Γοργόμυλο Δαφνωτή, Γυμνότοπο, Μονολίθι, Πιστιανά,   Πλατανούσα, Ροδαυγή,  Σκλίβανη, Σκούπα, Φανερωμένη) και επιχορηγείται από την οικογένεια του Γιάννη και της Ροδάνθης Λάμπρη στη μνήμη των Δημητρίου και Αγαθής Λάμπρη. Ο Δημήτριος Λάμπρης γνωστός στους συγχωριανούς του σαν «Μήτσος Μπακάλης» (14/2/1928-23/12/2009) και η σύζυγός του Αγαθή (2/5/2031-18/4/2018) γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν από έρωτα, σε μια εποχή που οι πιεστικές κοινωνικές συμβάσεις επέβαλαν ως σχεδόν αποκλειστικό μέσο δημιουργίας οικογένειας τον γάμο μέσω συνοικεσίων. Οι δύο τους έζησαν μια ευτυχισμένη και μεστή ζωή, βασισμένη στην αστείρευτη αγάπη και την διαρκή αλληλοϋποστήριξη στον αγώνα του μόχθου της ζωής. Εργάστηκαν σκληρά για να δημιουργήσουν ευνοϊκές προϋποθέσεις για την εξέλιξη των παιδιών τους Βασίλη, Γιάννη και Ελένης, αλλά και για να βοηθήσουν στην πρόοδο και ευημερία του χωριού τους.  Το καφενείο/ψησταριά που είχαν για πολλά χρόνια στη Ροδαυγή αποτελούσε έναν χώρο συνάθροισης και γλεντιού των κατοίκων. Παράλληλα, το κρεοπωλείο τους συνέβαλε στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας στην περιοχή μιας και η επιχείρησή τους στήριζε τόσο την εκτροφή όσο και την εμπορία κρέατος από την ντόπια παραγωγή της περιοχής των χωριών του Ξηροβουνίου. Η Αγαθή δεν ήταν μόνο η στυλοβάτης του νοικοκυριού, συνεργάτης στις αγροτικές εργασίες, στο κρεοπωλείο και το καφενείο αλλά και μια εξαιρετική μοδίστρα. Είχε ράψει για τις καθημερινές και σημαντικές στιγμές των περισσότερων γυναικών της περιοχής Ξηροβουνίου. Ίδρυσε ακόμη και σχολή μοδιστρικής, στην οποία μαθήτευσαν πάρα πολλά κορίτσια της Ροδαυγής και των γύρω χωριών. Αξιοποιώντας την πολύτιμη εμπειρία και γνώση της Αγαθής, πολλές από τις μαθήτριές της συνέχισαν την καριέρα τους με μεγάλη επιτυχία. 

Την αγάπη τους για τη μουσική και το χορό τη διοχέτευαν συχνά σε γλέντια που διοργάνωναν στο σπίτι τους και στο καφενείο. Συμμετείχαν ενεργά και στήριξαν για πολλά χρόνια τα παραδοσιακά πανηγύρια στα χωριά του Ξηροβουνίου προσφέροντας στους πανηγυριώτες εξαιρετικούς ψητούς μεζέδες (κοκορέτσια και άλλα κρέατα) που ετοίμαζε με απαράμιλλη τέχνη η Αγαθή, με τη βοήθεια του μικρού τότε Γιάννη. Πολλές φορές, πατέρας, μητέρα και γιος μαζί, θα έσερναν πρώτοι τον χορό στα πανηγύρια προκειμένου αμέσως μετά να μπορούν να αναλάβουν δράση στην ψησταριά εξυπηρετώντας ακούραστα όλους τους παρευρισκόμενους. Αυτές οι μνήμες παραμένουν μέχρι και σήμερα ζωντανές και «αναζωπυρώνονται» μέσα από τους γνώριμους και στεντόρειους ήχους των παραδοσιακών τραγουδιών  που αντηχούν στις πλαγιές του Ξηροβουνίου.

Πέρα από τις ανησυχίες  του καθημερινού μόχθου, ο Μήτσος και η Αγαθή διατηρούσαν άσβεστη τη φλόγα της ταξιδιωτικής περιπλάνησης και γνωριμίας με τον κόσμο και τις εικόνες του…αγαπούσαν τα ταξίδια και είχαν ταξιδέψει τόσο σε προορισμούς εντός της Ελλάδας όσο και σε πολλά μέρη ανά τον κόσμο (Αμερική, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Αίγυπτο, Ισραήλ, Τουρκία, Αλβανία). Μέσα από αυτά τα ταξίδια τους δυνάμωσε η αγάπη τους για τη μουσική, το χορό, τη συνεύρεση και επαφή με τους ανθρώπους. Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας  είναι η συλλογή και ψηφιοποίηση των παραδοσιακών μελωδιών και τραγουδιών που συντρόφευσαν τη ζωή του Δημήτρη και της Αγαθής καθώς και η ανάδειξη και διάδοση της  πλούσιας μουσικής κληρονομιάς της περιοχής του Ξηροβουνίου.

Η πρωτοβουλία αυτή προσβλέπει στη συμμετοχή και συνεργασία όλων των πολιτιστικών φορέων και φίλων της μουσικής από την περιοχή  για την συλλογή, οργάνωση και διάδοση της μουσικής μας.